Het is niet dat mijn haaknaald onder de bank is gerold. Of dat ik mijn blog ben vergeten. Wél zijn er wat andere dingen gebeurd waardoor mijn blog op het prioriteitenlijstje naar beneden is verschoven:
- De camera van mijn geweldige Samsung S3 gaf het op. Foto´s maken lukte niet meer en een nieuw onderdeeltje voor de camera is hier in Bolivia niet krijgen. We gingen op zoek naar het onderdeeltje in Nederland, maar het had geen zin:
- Mijn telefoon werd gestolen! Op klaarlichte dag, gewoon in een busje uit mijn handen gerukt door een brutaal diefje die gauw zigzaggend tussen de andere busjes verdween. Dat was dus definitief dag tegen mijn telefoon en nu kon ik onderweg niet meer mijn favoriete blogs volgen of zelf onderweg online komen.
Dit zijn natúúrlijk geen excuses om mijn blog te verwaarlozen maar er is nog meer.
De maand september begon en ik moest mijn haaknaald en wolletjes toch écht uit tijdgebrek even opbergen. Het was zo vreselijk druk dat ik alleen nog maar thuis was om te slapen en soms om te eten. Dat kwam door:
- De entrada. Een jaarlijkse folklorische optocht door de stad, ter ere aan de maagd van Guadalupe, de beschermheilige van deze regio. Vriend danste mee en ik er achteraan. Om een idee te geven: de route dansen duurt tussen de zes en de tien uur en dat twee weekenden achter elkaar.
 |
| In voorgaande jaren danste ik ook mee. |
- Verjaardag van vriend: zelfgebakken taart, vrienden over de vloer, dansen in de optocht (ja, op dezelfde dag!), drank, feest muziek en dan vooral de combinatie van alles.
- Vrijgezellenfeesten! En het bleef niet bij een kopje thee.
Want toen.... werd mijn vriend mijn man. En vooral de voorbereiding van de bruiloft kostte tijd. Ook al wisten we een jaar geleden al dat we op deze datum de ringen om elkaars vingers zouden schuiven, dingen ver van te voren regelen kan hier simpelweg niet (´kom een maand van te voren maar terug´. Daarnaast werden we in beslag genomen door het ontvangen van vrienden en familie uit Nederland met de bekende kofferkwijtraakproblemen, diarree-ellende, taalbarriere en natuurlijk ook heel veel gezelligheid.
En o ja, we moesten ook nog even een band regelen, tekenen voor het burgelijk huwelijk, getuigen regelen voor de religieuze ceremonie, er moest een taart komen en natuurlijk een costumized poppetje voor op de taart, zou de ambtenaar van de burgelijke stand wel op tijd komen, het bloemenmeisje haar afspraken nakomen en vooral: zouden de gasten wel opdagen? Ik kon me nooit voorstellen dat mensen een goede nachtrust hebben de nacht voor hun huwelijk, maar ik moest de volgende ochtend uit een half coma ontwaakt worden.
Het was de moeite waard, we hebben een geweldige dag gehad omringd door Boliviaanse en Nederlandse vrienden en familie, eindigend met een knalfeest. Natuurlijk zou ik hier nog véél meer foto´s kwijt kunnen, maar daar wil ik jullie niet mee vervelen. Voor wie er geen genoeg van kan krijgen, onze suprise openingsdans staat op internet: http://www.youtube.com/watch?v=8B9VuqmHSMg
En nu zijn we vooral blij om terug te kijken op een onvergetelijke dag. We kijken er naar uit ons gewone (getrouwde) leventje weer op te pakken. Zo, we zijn weer bijgekletst. Ik ga aan de haak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten